Bijnier- uitputting
M.A is een jonge vrouw van 20 jaar. Van jongsafaan heeft ze veel gezondheidsklachten w.o. astma en oorontstekingen. Met 14 jaar krijgt ze de diagnose M.E., ze is ernstig vermoeid. Vijf jaar later wordt bij haar uitval van de bijnieren geconstateerd. Voor haar klachten kijgt ze van haar specialist 9 verschillende medicijnen waaronder bijnierschorshormonen (hydrocortison).
Het mesologisch onderzoek toont op veel gebieden disfuncties bij haar aan. Inderdaad wijken de (bij)nieren af maar ook haar schildklier, alvleesklier, maag, lever, dunne darm, dikke darm, de celstofwisseling etc. etc. Niets lijkt nog in balans. Daarbij reageert zij allergisch op melkeiwitten.
De behandeling behelst het o.a. herstel van de afweer, remmen van onstekingen, verbeteren van de (bij)nierfunctie, darmkwaliteit en de hormoonbalans. Hiertoe wordt homeopathie, kruiden en orthomoleculaire medicatie ingezet.
Na 2 behandelingen laat ze, op advies van de praktijk, haar bijnierfunctie onderzoeken. De artsen staan voor een raadsel, de bijnieren lijken weer te werken. Er wordt met een endocrinoloog gezocht naar de reden van het herstel. De conclusie is uiteindelijk dat zij nooit bijnieruitval heeft gehad (!).
Haar reguliere medicatie kan na 4 mesologische behandelingen worden afgebouwd. Intussen wordt patiënte naar een cognitief psycholoog verwezen; de klachten zitten volgens haar artsen 'tussen de oren'.